„To be, or not to be?” – podstawy czasownika „być” w Present Simple

Czasownik to be to jeden z pierwszych elementów, które poznaje każdy uczący się angielskiego. Bez niego trudno zbudować jakiekolwiek poprawne zdanie. To on pozwala powiedzieć, kim jesteś, skąd pochodzisz, czym się zajmujesz i jak się czujesz. Dlatego jego opanowanie to fundament – absolutne „być albo nie być” w języku angielskim.

W tym artykule znajdziesz jasne wyjaśnienia, przykłady i krótkie ćwiczenia. Poznasz trzy podstawowe formy czasownika to be w Present Simple, nauczysz się ich używać w zdaniach twierdzących, pytaniach i przeczeniach, a także dowiesz się, kiedy stosować formy pełne, a kiedy skrócone.

Trzy oblicza „to be” – am, is, are

To be jest czasownikiem nieregularnym, co oznacza, że nie podlega typowym zasadom odmiany. W czasie Present Simple przyjmuje trzy formy: am, is i are. To od nich zaczyna się poprawna komunikacja na poziomie podstawowym.

Zdania twierdzące

Kiedy chcemy stwierdzić fakt, używamy form twierdzących. Oto ich podstawowe zestawienie:

Formy pełne (np. I am) częściej stosuje się w piśmie i w sytuacjach oficjalnych. Skrócone (I’m, you’re) dominują w języku mówionym, bo brzmią naturalnie i ułatwiają szybkie porozumiewanie się.

Przykłady:

• I am fine, thank you.
• My name is John.
• Alice and Mary Parker are sisters.

Ćwiczenie:
Uzupełnij luki odpowiednią formą to be:

1. I ___ Susan Parker.
2. My husband John ___ forty-four.
3. Our daughters ___ fourteen and ten.

Pytania

Tworzenie pytań z to be jest wyjątkowo proste – wystarczy zamienić miejscami podmiot i orzeczenie. To różni angielski od polskiego, gdzie często dodajemy słowo „czy”.

Przykłady:

• Are you Scottish, Mr Lewis?
• Where are you from?
• How old is John?

Na pytania odpowiada się krótko: Yes, I am. / No, I’m not.

Ćwiczenie:
Uzupełnij pytania:

1. How old ___ John Parker?
2. How old ___ Alice and Mary?

Przeczenia

Aby utworzyć przeczenie, wystarczy dodać not do odpowiedniej formy. Tutaj również mamy wersje pełne i skrócone:

Formy skrócone (isn’t, aren’t) najczęściej pojawiają się w mowie. Pełne (is not, are not) stosuje się w tekstach oficjalnych lub w sytuacjach, gdy chcemy coś mocniej zaakcentować.

Przykłady:

• No, I’m not. I’m English.
• John Parker isn’t ten years old.

Ćwiczenie:
Zmień zdania na przeczące:

1. John Parker is ten years old. → John Parker ___ ten years old.
2. John and Susan are children. → John and Susan ___ children.

Dlaczego „to be” jest tak ważne?

To be otwiera drogę do podstawowej komunikacji. Dzięki niemu można podać wiek, narodowość, zawód czy opisać rodzinę. To także baza do bardziej złożonych struktur, np. czasu Present Continuous czy strony biernej.

Przykłady zastosowań:

• Przedstawianie się: My name is John. I am forty-four.
• Narodowość: Bob Lewis is English. He’s from Manchester.
• Zawód: She is an actress.
• Relacje rodzinne: Alice and Mary Parker are sisters.
  

Podsumowanie

Czasownik to be w Present Simple to pierwszy krok do swobodnego porozumiewania się po angielsku. Warto pamiętać o różnicy między formami pełnymi i skróconymi oraz o zasadzie inwersji w pytaniach. Regularne ćwiczenia, np. z aplikacją SuperMemo i materiałami z kursu i podręcznika Angielski A1. No problem!, sprawią, że używanie to be stanie się naturalne i automatyczne. Sprawdź, gdzie znaleźć podręcznik PDF po zakupie kursu online w naszym FAQ.

Odpowiedzi do ćwiczeń:
Twierdzenia: 1. am, 2. is, 3. are
Pytania: 1. is, 2. are
Przeczenia: 1. isn’t, 2. aren’t